Mededeling/Announcement!

Hoi lieve lezers van mijn blog SoofvanBoof!

Vanaf heden blog ik niet meer op deze site, maar op het volgende website adres: http://www.soofvanboof.nl. Op deze pagina zullen mijn gepubliceerde blogposts staan en komen er geen nieuwe blogposts online.

Ik ga uiteraard wel door met schrijven op http://www.soofvanboof.nl, waar jullie de nieuwe blogposts dus kunnen vinden.

Ik dank jullie voor jullie lieve betrokkenheid bij mijn blog en de lieve reacties en ik hoop dat we elkaar zullen blijven volgen.

Liefs,

Sofia

 

Dear readers of my blog SoofvanBoof!

From this day on, I will continue my writing on my brand new blog/website: http://www.soofvanboof.nl! On this new website you will find my most recent written content. On this site I will no longer update, although my previous blogposts on this blog remain online.

 

‘Verleggen versus Respecteren’

2016 heeft voor mij vooral in het teken gestaan van het thema wat hierboven in de titel staat geschreven. Tenminste, als ik het heb over mijn eigen grenzen (zowel lichamelijk als mentaal). Er vond immers continue een tweestrijd plaats tussen enerzijds het willen verleggen van mijn grenzen, versus anderzijds juist het respecteren daarvan. Een persoonlijk leerproces waar ik in deze blogpost graag wat meer woorden aan zou willen wijden.

Het is de afgelopen weken veelvuldig voorgekomen dat ik het mij opnieuw heb afgevraagd: ‘Heb ik inmiddels wel iets van deze voortdurende tweestrijd geleerd?’ De vraag was bij mij komen bovendrijven, nadat ik begon te reflecteren over de afgelopen tentamenweek (met dank aan papa, de liefste spiegel op dit gebied). Eigenlijk ben ik die dagen namelijk non-stop bezig geweest om tegen de randen van mijn grenzen aan te schoppen. Een bekend fenomeen inmiddels, wat enkel zorgt voor een opbouw aan spanning in mijn hoofd, laat staan in mijn lijf.

Goed. Dit gezegd hebbende, kan ik gelukkig volmondig JA als antwoord geven op die vraag. Ik heb zéker iets geleerd. Laat ik beginnen met de observatie dat beide partijen (hierna te noemen grensverlegger en grensbewaarder) elk aan één zijde nog geregeld aan het touw rondom mijn middel staan te trekken. Het is de grensverlegger die mij het liefste over de streep ziet gaan. De grensbewaarder daarentegen ziet liever hoe alle touwen veilig binnen handbereik blijven. Toch hebben beide partijen, elk op hun eigen manier, mooie inzichten mogen brengen.

Zo heeft de grensverlegger zeker zijn best gedaan afgelopen jaar. De grensverlegger heeft een aantal grenzen op een heel andere plaats neergelegd: iets wat ik aan het begin van dit jaar niet voor mogelijk had kunnen houden. Als je mij in januari had verteld dat ik dit jaar 1. een nieuwe studie zou beginnen, 2. de hoofdstad van Nederland zou leren kennen, 3. in mijn eentje naar evenementen zou gaan, 4. alleen op een podium zou staan, 5. ontspannen zou kunnen rondrijden in een auto en 6. een heleboel nieuwe lieve mensen ontmoet zou hebben; dan had ik je wel heel raar en vol ongeloof aangekeken.

De grensbewaarder daarentegen heeft er op zijn beurt voor gezorgd dat ik mij staande heb kunnen houden in alle spannende situaties die de grensverlegger met zich mee bracht. Want vaak was dat springen toch wel eng of spannend. Wikte en woog ik totdat ik er tureluurs van begon te worden. En duurde het vaak vrij lang voordat ik de touwen uiteindelijk wist door te hakken. Onwetend nog hoeveel vrijheid en bewegingsruimte ik daarvoor in de plaats zou mogen begroeten.

Die momenten, waarop ik recht vóór een grens stond en wilde terugdeinzen. Die momenten waarop ik de grens al was overgestoken, al stappen dichterbij die nieuwe uitdaging. En de momenten waarop ik eigenlijk de grens onbewust allang gepasseerd was en stond te wachten op een volgende lijn: elk van die momenten waren even mooi. Achteraf bezien waren dat namelijk de momenten dat ik als mens mocht groeien: voor mezelf of juist voor een ander. Daar heb ik zelf heel veel van geleerd, zelfs al liep ik soms compleet de verkeerde kant op.

Zelfs verdwalen kan soms volkomen oké zijn. Als je jezelf – als stralend middelpunt – tussen het getouwtrek aan het eind maar op de been weet te houden. Dat kun je die continue tweestrijd op den duur wel dromen. Kun je opeens zelf voorspellen welke kant de lasso op zou moeten gaan. En houd je zowel de grensbewaarder als de grensverlegger bezig, op zoek naar weer een nieuw en ander avontuur. Zij het grensoverschrijdend of juist heel voorzichtig: van mij mag het – in the end – allebei.

Heb jij jouw grenzen mogen verleggen dit jaar?

Liefs,

Soof

 

Mijn doelen voor 2017!

Het is dinsdagmiddag en ik mag vandaag genieten van een dag zonder colleges in Amsterdam. Tijd genoeg dus voor een nieuwe blogpost die ik graag met jullie wil delen. Deze keer gaat het over mijn doelen en voornemens voor 2017 die ik van de week heb opgeschreven. Wow, nog even en dan is mijn Vie en Rose in 2016 alweer vliegensvlug voorbij. De hoogste tijd om dus alvast bij komend jaar stil te gaan staan, vind je ook niet? 😉

Doelen voor het hele jaar

❤ Beter leren luisteren

Voor dit eerste doel werd ik geïnspireerd door de TED Talk van Julian Treasure (2011). Treasure deelt vijf manieren om beter te leren luisteren in een wereld die alleen nog maar luider en luider lijkt te worden. Ook ik weet dat ik in vele situaties nog beter kan leren luisteren naar een ander of naar omgevingsgeluiden. Wat dat betreft hoop ik komende jaar dan ook mijn oren bewuster te spitsen door bewuster te luisteren. De TEDxtalk duurt 7,5 minuut en is zeker het bekijken waard. Je vindt de talk hier.

❤ Mooie momenten vastleggen

Sinds vorig jaar heb ik een hele fijne compactcamera in mijn bezit, maar eigenlijk gebruik ik deze veel te weinig. En dat terwijl ik fotograferen zo leuk vind om te doen! Vandaar dat ik komend jaar nog meer mooie momenten wil vastleggen: hoe groot of klein ze dan ook moge zijn!

❤ Inspireren

2016 is voor mij het ultieme jaar geweest als het ging over inspiratie. Inspiratie door anderen gegeven op allerlei manieren: aan mij. Zo vond ik een overvloed aan inspiratie in gesprekken, in wijze raad, in nieuwe colleges, in blogs, in betrokkenheid en in het enthousiasme en liefde van mooie mensen. Mensen die ik dit jaar ben tegengekomen of er altijd al onvoorwaardelijk zijn geweest voor mij dit jaar. Ik zou dan ook heel graag iets terug willen geven op het gebied van inspiratie. Zelfs als dat slechts een paar woorden op papier zijn, een steun in de rug in een moeilijke tijd om door te kunnen of een liedje dat ik voor iemand kan zingen. Giving back at those I love dearly, daar gaat het mij om. Daar word ik zelf namelijk een nog gelukkiger mens van.

❤ Betekenis geven aan iets GROOTS

Dit doel slaat eigenlijk een beetje terug op het vorige. Ik zou komend jaar iets willen betekenen. Aan wat en op welke manier: ik heb werkelijk nog geen flauw idee. Als het maar iets GROOTS is, iets wat ik nog nooit heb gedaan. Mijn gevoel vertrouwt op het feit dat dit doel vanzelf duidelijk zal worden met de tijd. Voor mij blijft dit doel dan ook nog even één grote verrassing. Wordt vervolgd!

❤ Bloggen 2 à 3 keer per week

YES! Ik ga komend jaar 2 à 3 keer per week een blogpost online plaatsen. Zat ik dit jaar nog rond 1 post per week, volgend jaar hoop ik dat het er minimaal twee zullen zijn. Zo gun ik mijzelf steeds vaker een moment van ontspanning doordeweeks en hoop ik dat ook beter zal gaan schrijven op mijn blog. Bloggen voelt goed en smaakt naar meer: dat is iets waar ik zeker dit jaar wel heb gemerkt!

Doelen per maand

Januari

❤ Talenten ontdekken

Afgelopen april en eind november mocht ik al kennis maken met het Talentenspel. Begin volgend jaar zou ik heel graag het gehele spel spelen bij lieve coach Caroline, om dé talenten die bij mij passen zichtbaar te maken. En ze vervolgens in het nieuwe jaar ook GROOTS in te gaan zetten. Het lijkt me mooi om 2017 met zo’n een kickstart te beginnen. Een goed begin is immers het halve werk! 😉

Februari

❤ Rijbewijs halen

Ik heb dit doel bij februari neergezet, maar het zou ook zomaar kunnen dat het in januari a lukt. Wat dat betreft ben ik afhankelijk van de wachttijden bij het CBR. 😉 Ik hoop mijn praktijkexamen zo snel mogelijk te halen want oh! Die vrijheid die je dan hebt, lijkt mij heerlijk. Dan kan ik ook eindelijk een weekend naar Zeeland rijden, zonder 4 uur onderweg te zijn met het openbaar vervoer. LIFEGOALS for sure.

Maart

❤ Piano leren spelen

Ik ben gek op pianomuziek en ik zou dit jaar dan ook heel graag pianoles willen nemen. Het hoeft niet perfect en ik hoef geen hele symphonien onder de knie te krijgen in één jaar: als ik er maar plezier aan beleef. Rust vinden in het vliegensvlug vingerspel en kunnen meezingen met net geleerde akkoorden lijkt mij super.

April

❤ Mijn verjaardag vieren

Ik roep al een aantal jaar dat ik nu écht mijn verjaardag ga vieren. Wat blijkt: ook dit jaar was het weer een mission impossible. Vandaar deze reminder op de lijst: je bakt komende april voor het eerst in je leven een geweldige taart met 3 lagen en die deel je met alle mensen die je liefhebt en die jou liefhebben. Dat klinkt geweldig toch? En don’t forget: je wordt maar een keer 22 jaar!

❤ Weekend schrijven en vliegeren aan het strand

Stiekem wil ik bovenstaand doel cadeau aan mijzelf doen voor mijn verjaardag. Sinds ik begonnen ben met rijlessen is dit namelijk mijn belangrijkste doel geweest. Het doel wat ik altijd voor ogen gehouden heb, als ik de lessen eigenlijk te eng of te spannend vond. Zelf naar het strand rijden, spullen achterin en een weekend uitwaaien, schrijven en vliegeren. Voor mij een droom die binnenkort uit zal gaan komen.

Mei

❤ Mijn quilt afmaken

In mei leggen alle vogels een ei. Deze geluksvogel hoopt in mei dat zij haar quilt op haar bed kan leggen. Gezien de voortgang in 2016 zou dit een haalbaar doel moeten zijn. 🙂

Juni

❤ Een eigen webshop openen

Dit doel zat eigenlijk al in de pijplijn afgelopen jaar. Zo bestaat mijn webshop pagina op internet eigenlijk al. Wel moet er nog voor voldoende voorraad, foto’s en materiaal gezorgd worden. Voorraad die ik komend jaar achter de schermen hopelijk mag maken, zodat mijn oorspronkelijke idee alsnog werkelijkheid kan gaan worden. See you in June!

Juli

❤ Op vakantie gaan

JAA, ik wil zo graag weer op reis. Zij het samen, of juist voor het eerst alleen op reis. Zij het een stedentrip, een onbekende bestemming of een grand tour door Nederland: ik kan niet wachten om er van te kunnen genieten. En in de tussentijd is het natuurlijk ook heel verleidelijk om weg te dromen bij alle mooie vakantieblogs, goedkope vliegtickets en mogelijke reisbestemmingen.

Augustus

❤ Propedeuse halen

Als het goed is, ben ik komende  augustus klaar met alle eerstejaarsvakken. Hoe mooi zou het dan zijn als ik al die vakken gehaald zou hebben en dan mijn propedeuse Nederlandse Taal en Cultuur mag ophalen. Je begrijpt het al: ik ga ervoor komend jaar (En onthoud ook in mijn achterhoofd dat een propedeuse in twee jaar ook prima is).

September

❤ Een workshop geven of volgen

Dit doel kan plaatsvinden in september, maar net zo goed ook in een andere maand. Ik zou nog een heleboel willen leren en daar lijkt het deelnemen aan een workshop mij een ideale gelegenheid voor. Zij het zang, dans, tekenen, appliqueren, vliegeren, zelfontwikkeling, stempelen of handlettering: het lijkt mij zó tof. Tijd om mij te gaan oriënteren op de leukste workshops. Oh en stiekem lijkt het mij ook gaaf om zelf een workshop te geven. Ik denk nog na over waar die workshop van mij dan over zal gaan. 😉 Tijd genoeg heb ik nog toch?

Oktober

❤ Elke dag een kaartje sturen

Ik houd van post en ik zou dan ook het liefst elke week nieuwe kaartjes kopen of maken om op te sturen. Zodoende kwam ik op het idee om een maand lang elke dag een kaartje te sturen. Gewoon omdat het mij blij maakt en hopelijk een ander ook. Oktober wordt kaartjesmaand dus!

November

❤ Live optreden

Vond ik in 2016 live optreden toch nog wel een GIGA tikkeltje spannend: ik heb het wel gedaan. En ik blijf het iets moois en iets te geks vinden om te doen. Oefening baart ook zeker kunst, dus vandaar dit doel op mijn lijstje. Opdat ik niet mag vergeten hoe leuk ik het vind, zelfs als ik daarvoor nerveus ben of er eigenlijk tegenop zie. In het eind is het het namelijk altijd waard geweest. Echt.

December

❤ Een eind op weg zijn met een boek of bundel schrijven

Ik hoop in 2017 meer te schrijven – zowel op mijn blog als daarnaast. Hoe gaaf zou het zijn als ik na een jaar dan een eind op weg ben met het schrijven van mijn eigen teksten? Alle opties liggen voor mij nog open: fictie, non-fictie of gedichten. Voor mij een weg van 365 dagen om lekker te gaan ontdekken en uit te proberen wat het beste bij mij zou passen. Al met al lijkt mij dat een prima vooruitzicht.

---

Wat zijn jouw plannen voor 2017? Ik ben heel benieuwd!

Liefs,

Soof

 

 

 

 

 

‘Grachtengroen’

Daar op dat grachtengroene bankje,

bedekt door zonnedauw

vind ik al snel de heldere lente

in de vorst van jouw gedachten.

 

Daar op dat grachtengroene bankje,

van korrelig zandspoor ontdaan

vind ik mijn hoofd windstil;

krachtig op schaal van lichter.

 

Daar op dat grachtengroene bankje,

het bladerdek bedekt het goed

knijpt het verblindend zicht

stiekem nog eens mijn ogen fijn.

 

’t Is daar op dat bankje,

zittend op een randje grachtengroen

waar mijn liefde haar ogen uitkijkt

enkel en alleen op zoek naar jou.

Let’s GO, let’s go … Chickstart!

The start of Chickstart

De bomen wapperden kalm hun takken vol blad heen en weer. De middagstralen van 5 augustus vulden mijn hoofd met een warm, zonnig humeur. De voortdurende afwisseling van het gevecht tussen nieuwsgierigheid en spanning voelde ik steeds duidelijk ten strijde trekken in mijn buik. Mijn gevoel won het gelukkig in de sneltram van mijn altijd vooroplopende, gehaaste gedachten. Ergens wist ik het zeker: vandaag wordt bijzonder mooi.

Die zonnige middag mocht ik aanwezig zijn bij de ‘brainstormpicknick’ voor het – toen nog te organiseren – Chickstart event. Het was de eerste keer dat ik Martine (2WMN) en Nienke (Jongburnout/Womanize), dé twee powervrouwen achter dit event, in real-life kon ontmoeten. Daarvoor kende ik hen enkel van hun voor mij hele waardevolle blogposts die zij geschreven hadden op ons wereldwijde web.

Het zou een middag worden waar ik ogen heb zien twinkelen, stralen. Er werd gelachen en er mocht ook ruimte zijn voor tranen. Kwetsbaarheid werd dapper toegelaten, om daarna liefdevol omarmd te worden. En bovenal werd er vooral gesproken over hoe vrouwen passie vinden en deze voor zichzelf definiëren. Zelf werd ik die dag het meeste geraakt door de sfeer van steun en liefde die tussen de kring vrouwen ontstond. Het gevoel van niet enkel jij, niet enkel ik, maar wij was voelbaar in de lucht aanwezig. En het was tenslotte de dag waarop ik al een hele waardevolle les mee naar huis mocht nemen over mijn eigen passie en twijfel daarover destijds. (Ik schreef er deze blog over, mocht je het nog eens terug willen lezen).

Let’s CHICK some ass!

En toen was ineens die dag daar: de zaterdag waarop daadwerkelijk het Chickstart event zou plaatsvinden! Maandenlang hebben Martine en Nienke gewerkt aan de invulling van het event. Wij als lucky Chicks mochten gelukkig het proces grotendeels volgen op social media. 😉 Ik vertrok in alle vroegte naar Utrecht Centraal, waar ik met andere vrouwen (die ook heel stoer alleen kwamen), verder samen naar de locatie in Nieuwegein zou reizen. Ik had er zin in. Zelfs toen ik die altijd chaotische stationshal binnenstapte, waar dagelijks duizenden mensen je wel lijken te overspoelen met haast, voelde ik rust in de lucht. Een zekere ontspanning ook wel. En dát in tegenstelling tot hoe ik mij vaak ook kan voelen (lees: gespannen, onzeker en verlegen)!

Het ontmoeten van alle vrouwen op het station deed me goed: iedereen was heel lief en even benieuwd naar wat ons de komende uren te wachten zou staan. Gezonde spanning en enthousiasme kregen de heerlijke overhand in het laatste gedeelte van ons openbaar vervoer. Ik was klaar voor de twee workshops waar ik mij in september voor had ingeschreven: de dansworkshop ‘Lekker in je Vel’ en de Talentenproeverij (waarbij je jouw unieke talenten kunt ontdekken en inzetten).

Na genoten te hebben van een kopje thee, mooie gesprekken en de speech van Martine & Nienke (kippenvel, niet normaal.) was het tijd om te mogen dansen. In het begin heel onwennig, spannend, kwetsbaar. Tot ik al heel snel ontdekte door het enthousiasme van coach Corelle en de rest van de groep, dat wij elkaar aan het dragen waren: zowel op als naast de dansvloer. Twijfel maakte steeds meer plaats voor vertrouwen, vogelvrij bewegen en het vinden van plezier. Door elkaars ogen te ontmoeten, wist ik intuïtief steeds beter op een andere prachtvrouw af te stemmen.  Ogen die letterlijk vroegen om de woorden die daaromheen gefluisterd werden te verstaan. Wauw, wat een on top of the world gevoel gaf dat zeg! Heel bijzonder om te merken hoe je gevoel automatisch kan aangeven of het goed is om in het contact ofwel de leiding te nemen, ofwel de ander te volgen.

Ook in de tweede workshop kon ik mijn gevoel heerlijk de vrije loop laten. Caroline gaf deze workshop & haar kende ik van de Pure me Retreat waar ik begin april naar toe besloot te gaan. Het was superfijn om talenten uit te mogen kiezen die ik bij mijzelf vond passen: zowel mijn hoofd als gevoel waren het erover eens dat ik deze talenten verder mag inzetten de komende tijd (Hoi schrijver, muziekmaker en handwerker!). De workshop had een warme, ontspannen sfeer, heerlijk. Na de workshop was er waardevolle tijd om alle informatie te verwerken, om bij te kletsen en om de dag af te sluiten met een feest. Al met al was het voor mij een hele geslaagde dag. Het zijn vooral de mooie vrouwen die ik heb ontmoet die ik niet snel meer zal vergeten. Samen delen, samen lachen, samen kracht vinden: dat is Chickstart.

Heeeeel blij na het event!

En nu?

Woorden komen eigenlijk te kort om mijn gevoel volledig uit te drukken. Ik merk dat ik nog steeds aan het landen ben na dit waardevolle, inspirerende en liefdevolle event. Gelukkig helpt het schrijven mij altijd om weer een groter gedeelte van mijn wolkenhoofd de landingsbaan te wijzen. Vandaar dat ik ook niet lang kon wachten om mijn ervaringen hier te delen en te omschrijven. 😉

Ik ben een heel gelukkig, dankbaar mens: daar komt het eigenlijk op neer. Klaar om nog meer te dansen, te schrijven, te creëren, te inspireren en te genieten dan ik alle dagen hiervoor heb gedaan. Dat voelt spannend, zelfverzekerd, dankbaar en heerlijk tegelijkertijd kan ik je zeggen.

Ik ga deze week vast en zeker nog aan de slag met het maken van mijn eigen vision board voor 2017. Net als dat ik de waardevolle inzichten die ik dit jaar (mede dankzij Chickstart) heb opgedaan, aan het verzamelen ben voor een volgende blogpost. I’ll keep you posted on that. Ik geloof dat ik mijn bestemmingshaven voor nu namelijk wel heb bereikt.  Nu wordt het alleen nog tijd om vorm te geven aan mijn zeilboot, mijn koers en de wind die mij mee zal voeren naar een nieuwe bestemming komend jaar. So I sa(y)il: Let’s go!

Liefs,

Soof!

---

Meer informatie over het #Chickstartevent vind je op de site: http://www.chickstart.org. (Daar staan ook alle sociale media kanalen). Zeker het volgen waard! 

‘Knikkebol’

Al glijdend door de leegte

tikken kilometers langzaam weg

wordt het spoor des levens

plots gewijzigd en onverwachts

door zwaartekracht omgeven

 

Zo aandachtig bij vertrek

Gericht op bestemming onbekend

Nu dwaalt geroezemoes verder,

wappert mee en gaat zijn weg

 

Rust vult jouw volle bestaan

Doet jouw kin nog eenmaal rijzen

Voordat je diep dommelt

daar in zeeën van tijd

 

Zo geef je over aan de slaap

t’is in het zicht van de haven

waar je eindelijk knikkend instemt;

Ja, geef mij die stilte maar.

 

Innerlijke criticus on the road

Bron: Littlegirldesigns.com (via Pinterest)

Het is donderdagochtend rond een uur of 11. De mistige ochtenddauw laat de straat grijs grauwig kleuren en maakt haar tot een koude kille loper. De rust is voelbaar aanwezig in de lucht. De wind is ijzig stil en zorgt ervoor dat de bladeren geruisloos hun plekje vinden onder hun oorspronkelijke voedingsbron. Vogels fladderen af en toe op en neer, op naar de verdere uiteengestrekte wolkenrij. Daar waar de meeste mensen al naar het werk vertrokken zijn, ga ik nu pas op stap. Tijd om in een kanariegeel gekleurde lesauto de weg op te gaan.

Waar ik van tevoren eerder in vol ornaat liep te stressen voor een rijles, is dat nu gelukkig wel anders. Spanning heeft het woordje ont- inmiddels als voorzetsel weten te accepteren. Daarnaast is mijn denkrichting ook een heel andere kant op gaan staan. Zo vertrouwen mijn gedachten mij steeds vaker voor vertrek nog even toe: ‘We zien wel waar het schip strandt. Ga maar, het komt goed.’

Toch merk ik weliswaar tijdens het rijden dat ik nog van slag kan raken als iets niet gaat zoals ik dat zou willen. Kan ik in de stress schieten als ik opnieuw een fout maak. De oorzaak? Mijn innerlijke criticus die maar al te graag komt huishouden in mijn hoofd. En laat ik nou net iemand zijn die vaak in haar hoofd schiet … Mijn criticus is dan vooral heel kritisch en streng als het om presteren gaat. t. Ook is zij niet snel tevreden en legt zij het liefst een vergrootglas voor mijn neus neer. Het doel: het uitvergroten van mijn fouten op mijn netvlies.

Bij twijfel in de auto voel ik als het ware mijn innerlijke criticus steeds dichterbij mijn bumper komen. Zij komt onverwachts van rechts, omdat ik haar vaak te laat pas zie naderen in mijn binnenspiegel. Klaar om nog een keer extra te toeteren en mij schrik aan te jagen. Wat dat betreft blijkt een auto nog een hele belangrijke extra spiegel te bevatten: namelijk een grote spiegel gericht op jouzelf. Als mens achter het stuur spiegelt en reflecteert deze op jouw doen en laten. Eerder heb ik deze criticus altijd als iets negatiefs bestempeld. Het was immers dé stem die ik het liefste direct uit het raam wilde smijten. Inmiddels heb ik gemerkt dat dit juist averechts werkt.

Net als op de weg mag je zo’n gevaarlijk kruispunt binnen je hoofd eerder voorzichtig benaderen. Deze luide – kriskras door elkaar schietende – gedachten zijn namelijk maar wat goed in het aanpraten van angst, twijfel en het geven van een rotgevoel. De weg loopt voor jouw idee op dat moment in één klap dood. Het resultaat is dat jij DENKT niet meer van je plek te kunnen komen. Denk je. Het doodlopende pad is namelijk het gevolg van gehoor geven aan de innerlijke criticus. Als je mild naar dezelfde situatie kijkt, valt iets anders op. Het gevaar is al geweken, zodra je hebt besloten te durven keren en in actie te komen. Bemoedigd door een andere stem in jou die roept: ‘Er zijn nog meerdere wegen die naar Rome leiden, weet je nog?’

Als ik nou nog eens een kritische stem hoor die zegt: ‘Jij kan niet … ‘, dan weet ik inmiddels dat ik júíst datgene mag gaan doen wat op die puntjes kan worden ingevuld. Die puntjes staan er namelijk niet voor niks. In al hun eenvoud kunnen zij oneindig worden ingevuld. En zij blijken ultiem geschikt in het tot zwijgen opleggen van mijn innerlijke criticus. Want die valt écht wel stil zodra ik besluit geen aandacht meer aan haar kritiek uitingen te besteden.

Eigenlijk lijkt dit proces op het aanvullen van een dieselauto met benzine: dat loopt niet lekker. Op zo’n moment is het belangrijker om jouw auto vol te tanken met de brandstof die jou weer van energie kan voorzien. Door letterlijk een punt achter je criticus te zetten, verschijnt er dan vanzelf een stopbord op de weg. Niet voor jou, maar voor de automobilisten die de ogenschijnlijke alleszeggendheid van milde taal niet kennen. Jij mag verder rijden, met opgeheven hoofd en een opgelucht gevoel. Eindelijk weer naar die voorrangsweg toe.

Kortom neem ik steeds vaker maar voor lief dat het mij altijd wat extra tijd kost om mijn hoofd tot stilte aan te zetten. Net als dat ik nu accepteer dat ik langer zal doen over mijn leerproces dan ik in eerste instantie dacht. En dat is niet erg, zolang ik met volle kracht en gas vooruit blijf gaan. En zolang ik maar blijf luisteren naar de ook altijd aanwezige milde stem in mij die tegengas komt geven en die fluistert onderweg: ‘Maak je maar niet zo druk, ik weet dat je het kan.’

Ik wens jullie allemaal een hele fijne week (ook op de weg!) en liefs,

Soof

Herfst Update!

Hé hoi!

Drie weken lang was het de radiostilte die op mijn blog een feestje heeft gevierd. Vandaag komt daar gelukkig weer verandering in. En bij deze hang ik dan ook heel graag al schrijvende de vlaggen weer uit. In deze laatste weken van 2016 zullen er nog meer blogposts jullie kant op komen, no worries.

Gezien ik de afgelopen weken zeker ook niet alleen maar heb stilgezeten, leek het mij wel een mooi moment voor een update. En stiekem leek deze blogpost mij ook wel een passende gelegenheid om een tipje van de sluier op te lichten. Tenminste als het gaat over nieuwe blog ideeën en andere activiteiten. Ik zou zeggen: pak er een kopje thee bij met iets lekkers, dan presenteer ik bij deze … een hele hoop leesvoer!

Mijn opleiding

Op studiegebied heb ik de laatste weken echt alles behalve stilgezeten. Een week geleden rondde ik namelijk mijn eerste tentamenweek uit het eerste semester af. Ik heb nog niet alle resultaten terug, maar twee van de tentamens heb ik in ieder geval al voldoende afgerond. Yay! Hoewel mijn tentamenvoorbereiding helemaal anders liep dan gepland door ziekte, heb ik mij er uiteindelijk voor mijn gevoel toch wel goed doorheen geslagen (spanning en energielevel even daargelaten). Deze week ben ik begonnen met twee nieuwe vakken: één op het gebied van taalbeheersing en de ander op het gebied van historische letterkunde. Beide vakken vind ik tot nu toe ontzettend tof en interessant!

Wat dat betreft voel ik steeds meer dat ik écht op mijn plek zit in Amsterdam. Zo geniet ik van het diep in teksten mogen duiken, het schrijven van een eerste eigen onderzoek en natuurlijk ook van alle gezelligheid buiten het studeerleventje in Amsterdam. 😉 En ik kijk uit naar het nog meer mogen schrijven van teksten. Dat is toch wel hetgeen wat ik het aller allerliefste doe van alles. So far so good dus daar in Mokum (aan de Amstel en het Ij!<3)

Persoonlijk

Ook op persoonlijk vlak gaat het eigenlijk heel goed! 2016 is by far voor mij het pittigste maar tegelijkertijd ook het meest leerzame jaar geweest tot nu toe. En heel eerlijk? Ik ben zo DANKBAAR voor alles wat ik heb meegemaakt dit jaar. Blij om mijn letterlijk 360 graden om de as gedraaide leven en dat in slechts enkele maanden tijd. Ik zit lekkerder in mijn vel, vind steeds meer fijne grond onder mijn voeten en mentaal/ lichamelijk gezien heb ik vooral zoveel meer rust gekregen. Kortom valt alles nu zoveel meer op zijn plek! Bijzonder hoe ik dat ook merk als het gaat om nieuwe ontmoetingen en gebeurtenissen: ik heb er in één klap een heleboel zelfinzicht bij gekregen. En daar mag ik op mijn 21ste dan al mee verder groeien en stoeien. Daar is maar een woord voor: WAUW.

En dan nog zoiets moois waar ik naar uit kijk. Eind november vindt een heel tof event plaats waar ik naar toe zal gaan: Chickstart. Chickstart is een event dat wordt georganiseerd door Martine (2WMN) en Nienke (Womanize/JongBurnout): twee super powervrouwen als je het mij vraagt! In de periode dat ik oververmoeid thuis zat, heb ik o.a. heel veel aan hun persoonlijke blogs en artikelen gehad.

In augustus nam ik deel aan één van de twee Chickstart picknicks die zij organiseerden om te brainstormen over de invulling van het event. Chickstart wordt door en voor vrouwen georganiseerd en heeft als doel vrouwen de eerste stappen te laten zetten in het bereiken van hun dromen. Ik heb heel veel zin in het volgen van de twee workshops, de inspirational talk en het maken van een eigen vision board op 26 november. En ik ben vooral heel benieuwd naar wat het me allemaal mag gaan brengen. Ik ben enthousiast! (PS: op de site kun je mogelijk ook een bekend hoofd tegenkomen.) Mocht je ook enthousiast zijn: er zijn slechts nog maar een paar kaartjes beschikbaar, dus wees er snel bij.

Soof als Creabea

Op creatief vlak ben ik in dit geval vooral in de zevende quilthemel. Dit jaar ben ik begonnen met het maken van mijn eigen quilt, waarbij ik gebruik maak van Dutch Heritage stoffen van Petra Prins (Google ze even, want ze zijn zó mooi!). En inmiddels heb ik 25 van de in totaal 34 sterrenblokken voor deze sterrenquilt to be al af! Ik kan niet wachten tot ik al deze blokken aan elkaar mag gaan zetten en mag beginnen aan de randen en het appliqueren. Uiteindelijk zullen deze sterren namelijk nog worden omgetoverd in bloemen. 🙂

Verder ben ik begonnen met een 8 weekse Mandala challenge via Facebook en ik moet zeggen: ik vind dat elke keer zó leuk om te doen! Het is namelijk niet alleen een kwestie van binnen een cirkel patronen tekenen. Het is tegelijkertijd ook tot rust komen en waardevolle inzichten verkrijgen over hoe je je tijdens het tekenen bijvoorbeeld voelt. Ik vind het heel bijzonder om te merken hoe dat werkt. Mocht je het leuk vinden om af en toe één van mijn mandala’s te zien verschijnen, dan kun je altijd even op mijn Instagram pagina kijken. 🙂

Tot slot is er op creatief vlak ook nog een plekje voor het thema muziek. Door een keelontsteking van twee weken terug was ik ineens 1,5 week mijn stem kwijt. Heel lekker rustig voor mijn omgeving, al was het voor mij vooral een hele rare gewaarwording. Na anderhalve week zwijgen en enkel fluisteren, heb ik gemerkt hoeveel ik wel niet verbaal communiceer en in mijn geval ook zing! Nog nooit heb ik het zingen zo gemist als in die dagen. Wat dat betreft ben ik nu maar wat blij dat ik weer zingend en gitaar spelend door het leven kan gaan.

Blog

Nog iets minder dan twee maanden en dan blog ik precies 1 jaar! De laatste tijd ben ik steeds meer aan het denken geslagen over een nieuwe invulling van mijn blog, als het gaat om mijn layout en de indeling. Zo wil ik graag meer met foto’s gaan werken op mijn blog en zorgen voor wat meer structuur. En het lijkt mij leuk om naast mijn blog ofwel een Youtube Channel te starten ofwel een webshop te starten. Yes, that’s true! Het lijkt mij namelijk superleuk om muziek en creatief bezig zijn ook een plekje te geven op mijn blog.

Voor het einde van dit jaar hoop ik in elk geval een nieuwe invulling van mijn blog online te hebben staan. Ik heb immers ideeën genoeg en tevens het gevoel dat ik het schrijven zonder bloggen anders veel te veel ga missen. Denk dan nog maar eens aan stoppen … 😉 Kortom: ik zie jullie snel weer!

Geniet nog van de zondag en liefs,

Soof

 

 

TAG: 100 vragen die niemand ooit aan je stelt

Hé hoi!

Aangezien ik dit weekend heel rustig aandoe (lees: flink verkouden & zonder stem) en ik toch een blogpost wilde schrijven deze week, deel ik vandaag deze tag op mijn blog! Ik kwam deze tag toevallig tegen op Trendbubbles.nl van blogster Désirée en hij sprak mij gelijk aan. En ik dacht: ‘hmm… 100 vragen zijn vast genoeg leesvoer voor het weekend.’ 😉 Achter de schermen ben ik overigens druk bezig met aanpassingen voor mijn blog, dus er volgt binnenkort meer. Pinky Promise. 100 vragen die niemand ooit aan je stelt, daar gaat ie!

1.    Slaap je met je raam open of dicht?

Bij gebrek aan een raam dat echt open kan, slaap ik met mijn raam dicht. Ter compensatie zet in ik plaats daarvan overdag mijn balkondeur open.

2.   Neem jij de shampoo/conditioner flesjes uit een hotel mee?

Eigenlijk niet, op de ene keer in Disneyland Parijs na. Ik vergeet namelijk altijd bij vertrek aan dat zulk dingen te denken.

3.   Slaap jij met je dekbed ingestopt of niet?

Ik start mijn avond altijd met een ingestopt dekbed. En ik word de volgende ochtend altijd wakker met een compleet overhoop gegooid dekbed. Hoe ik dat voor elkaar krijg, weet ik ook niet. 😉

4.   Heb je ooit een verkeersbord gestolen?

Zoiets is nog nooit in mij opgekomen. Ik ben allang blij dat ze er staan.

5.   Gebruik jij post-it notes?

Ja, heel vaak. Voor boodschappenlijstjes, to do-lijstjes, random aantekeningen of als boekenlegger. I-de-aal.

6.   Knip jij kortingbonnen uit zonder ze ooit te gebruiken?

Ik knip zelf nooit kortingbonnen uit, maar krijg ze meestal toegestuurd of in mijn hand gedrukt. De ene keer gebruik ik ze, een andere keer gooi ik ze gelijk weg. Het gebruik wisselt dus ook wel per winkel.

7.   Word je liever aangevallen door een beer of door een zwerm bijen?

Als ik toch moet kiezen, dan kies ik voor een beer. Het idee van zoveel bijen bij elkaar die je allemaal tegelijkertijd steken, brrrr nee.

8.   Heb je sproeten?

Ja, op mijn neus en armen.

9.   Lach je altijd op foto’s?

Niet altijd. Wel heel vaak.

10. Wat is je grootste ergernis bij mensen?

Praten achter andermans rug om.

11. Tel je de stappen die je maakt als je loopt?

Als ik traploop, tel ik meestal het aantal treden.

12. Heb je ooit geplast in de bosjes?

Jep.

13. En gepoept?

Ook. Lang leve het kampeerleven met hoge nood zonder een dichtstbijzijnde wc in de buurt.

14. Dans je wel eens terwijl er geen muziek op staat?

Ja. Al vind ik dansen op muziek veel en veel leuker.

15.  Bijt je op je pen?

Soms wel, zij het in opperste concentratie.

16.  Kun je zeilen?

Nee. Ik zou dat wel nog eens willen leren!

17. Hoe groot is jouw bed?

Ik heb een eenpersoonsbed van 70×200 cm? Niet heel groot dus.

18. Wat is je favoriete liedje deze week?

Ode to you van Michael Kiwanuka.

19. Mannen die roze dragen?

Vind ik tof.

20. Kijk je nog steeds tekenfilms?

Nauwelijks.

21. Wat is je minst favoriete film?

Horrorfilms. Maakt niet uit welke.

22. Waar zou jij je schat begraven als je er een zou hebben?

Op een onbewoond eiland.

23.Wat drink je bij je avondeten?

Water, thee of wijn.

24. In wat voor saus dip jij je kipnugget?

In geen enkele saus. Au naturel please!

25. Wat is je favoriete eten?

Kip Madras, Appeltaart, Papa’s Nasi, fruit: Ik kan echt niet kiezen.

26.Welke film kun je keer op keer kijken en word je nooit zat?

Intouchables

27. Wie is de laatste persoon die je een kus hebt gegeven?

Papa.

28. Ben je ook een scoutingmeisje geweest?

Nee.

29. Zou je ooit strippen of naakt poseren?

Nee, nooit denk ik. En als ik het ooit toch zou doen, is daar wel een hele goede reden voor nodig. 😉

30.Wanneer heb je voor het laatst een brief geschreven?

Vandaag.

31. Kan jij de olie van je auto vervangen?

Ja (zij het niet van mijn eigen auto).

32. Heb je ooit een boete voor te hard rijden gehad?

Nog niet. Als ik mijn rijbewijs heb gehaald, komt daar misschien verandering in.

33. Ooit zonder benzine gezeten?

Gelukkig heeft de lesauto altijd een volle tank.

34. Favoriete broodje?

Gezond

35. Het lekkerste ontbijt?

Geroosterd brood met avocado & ei, een fruitsmoothie en een kopje thee.

36. Hoe laat ga je naar bed?

Meestal tussen 11 en 12 uur.

37. Ben je lui?

Soms.

38. Hoe ging je verkleed tijdens carnaval als klein kind?

Meestal als prinses, heks of dier.

39. Wat is je chinees sterrenbeeld?

Varken

40. Hoeveel talen spreek je?

4: Engels, Frans, Nederlands en Duits (heel gebrekkig). Latijn tel ik voor het spreken maar even niet mee.

41. Heb je een tijdschrift abonnement?

Niet meer. Ik heb wel een abonnement op de Flow gehad, deze koop ik nu nog steeds los.

42. Wie zijn beter? Ajax of Feyenoord?

What about Vitesse?

43. Ben je koppig?

Ja, vaak wel.

44. Wie is beter, Tyra of Oprah?

Oprah.

45. Kijk je naar soaps?

Nee, eigenlijk nooit.

46. Heb je hoogtevrees?

Gelukkig niet.

47. Zing je in de auto?

Ja altijd.

48. Zing je in de douche?

Yes!

49. Dans je in de auto?

Ja. De gezichten van automobilisten om je heen zijn dan echt geweldig om naar te kijken.

50. Ooit een pistool gebruikt?

Nee. Überhaupt ben ik er nog nooit bij in de buurt geweest.

51.  Wanneer heb je voor het laatst een portretfoto laten maken?

Twee jaar geleden.

52.  Vind je musicals stom?

Nee, LOVE them!

53.   Vind je kerst stressvol?

Nee, juist heel ontspannen.

54.  Ooit Pierogi gegeten?

Wat is dat?

55. Favoriete fruittaart?

Appeltje-eitje: appeltaart!

56. Wat wilde je vroeger worden?

Dierenarts.

57. Geloof je in geesten?

Ja, in die zin dat er mensen zijn die beschermen en gidsen na de dood.

58. Ooit het Deja-vu gevoel gehad?

Heel vaak.

59. Wat voor vitaminepillen neem je dagelijks?

Sinds een paar dagen toevallig multivitamine pillen.

60. Draag je slippers?

Zomers als ik naar het strand ga.

61.  Draag je een badjas?

Ja, ideaal voor een koukleum zoals ik.

62. Wat draag je in bed?

Een T-shirt en ondergoed en ’s winters dan ook een pyjamabroek.

63. Eerste concert?

Jason Mraz in de Ziggo Dome.

64. Kruidvat, Etos of DA?

Kruidvat en Etos.

65. Nike of Adidas?

Nike.

66. Cheetos of Doritos?

Doritos.

67. Pinda’s of zonnebloempitten?

Pinda’s.

68. Ooit van de groep Tres Bien gehoord?

Nee, nooit.

69. Ooit danslessen gehad?

Ja, ik heb ooit een jaar op Showdance gezeten.

70. Wat voor beroep doet jouw man later?

Hopelijk een beroep waar hij heel gelukkig van wordt.

71. Kan jij je tong oprollen?

Ja. Très charmant.

72. Ooit een spellingswedstrijd gewonnen?

Nog nooit aan meegedaan, dus nee.

73. Heb je ooit gehuild omdat je zo gelukkig was?

Ja, dat voelt dan zo goed!

74.  Heb je recordable cd’s in huis?

Jazeker.

75. Kun je recordable cd’s branden?

I know how it’s done.

76. Brand je vaak wierook?

Vroeger wel, nu eigenlijk niet meer.

77. Ooit verliefd geweest?

Twee keer.

78. Naar welk concert zou je graag willen?

Een concert van Barbra Streisand, Norah Jones, Colbie Caillat, Jack Johnson. Lijkt me zo leuk!

79. Wat was het laatste concert dat je bezocht hebt?

Concert at Sea 2016.

80. Hete thee of ijs thee?

Hete thee.

81.Thee of koffie?

Theeleut all the way.

82. Mars of Snickers?

Snickers.

83. Kan je goed zwemmen?

Ja, zelfs zonder zwemdiploma C.

84. Kan je onder water zonder je neus dicht te knijpen?

Ja, geen probleem.

85. Ben je een patiënt?

Nee.

86. DJ of een Band op je bruiloft?

Een liveband lijkt me wel wat.

87. Ooit een wedstrijd gewonnen?

Jazeker.

88. Heb je ooit plastische chirurgie gehad?

Gelukkig niet.

89. Wat vind je lekkerder? Groene of zwarte olijven?

Groene.

90. Kan je haken of breien?

Geen van beiden. Wel borduren, naaien en quilten.

91. De beste plek voor een open haard?

In een gezellige woonkamer of slaapkamer.

92. Wil je trouwen?

Ja!

93. Als je getrouwd ben, hoelang dan?

(Ooit hoop ik tot de dood ons scheidt)

94. Wie was je middelbareschooltijd “crush”?

Een jongen die altijd in een andere klas heeft gezeten dan ik.

95. Wordt je boos als iets niet gaat op jou manier?

Soms, dan word ik vooral heel boos op mijzelf.

96. Heb je kinderen?

Nog niet.

97. Wil je kinderen?

Ja, heel graag zelfs!

98. Wat is je favoriete kleur?

Lichtblauw.

99. Hoe wil je begraven worden?

Het liefste in de natuur.

100. Mis je nog iets?

Vraag 101.

---

Zo, dit was de tag alweer! Ik geef graag deze tag door aan lieve vriendin Yvette van Stichting Infinita (hier te vinden op Youtube) en aan Maaike (mijn studie- en reisgenootje in crime) mocht je het leuk vinden! Oja: voel je vrij om de tag ook in te vullen. Ik vind dat altijd heel leuk om te lezen!

Geniet nog van je weekend en tot snel weer,

Soof

 

De P van …

Bron: Pinterest

‘Prima,’ hoor ik mijzelf nog net niet hardop zeggen.

En dan schiet er ineens door mijn hoofd: ‘de P van Pain in the Ass.’ Want heel eerlijk weet ik maar al te goed dat mijn eerste ingeving zojuist onoprecht was. In die zin dat ik niet gelijk aan prima moest denken. Eerder dacht ik namelijk aan, iets in de trant van, hoe zal ik het zeggen …  de P eindigend op -erfect? Je snapt hem al: vandaag schrijf ik over de P van Perfect.

Ik beschrijf mijzelf als iemand die een haat-liefde verhouding heeft met het begrip perfectionisme. Wat dat betreft kan ik bij deze gelijk toegeven dat ik me met mijn 21 lentes absoluut nog geen ervaringsdeskundige voel. Waarom ik er dan toch graag meer woorden aan wil wijden, nu op dit moment?

Ik heb besloten om over mijn ervaringen met perfectionisme te schrijven, enerzijds om tot besef te komen op welk punt ik nu eigenlijk binnen deze haat-liefde verhouding sta. Anderzijds wil ik graag mijn ervaringen delen om mijn stem te laten horen en te vertellen (of je mijn verhaal nou herkent, deels herkent of juist helemaal niet) dat wij allemaal geboren zijn om echt te zijn. Niet om enkel en alleen perfect te (willen) zijn. En ik ben van mening dat het schrijven over minder sterke eigenschappen of kwaliteiten, juist zo behulpzaam kan zijn in de zoektocht naar de goede of betere eigenschappen die daar onlosmakelijk mee gepaard gaan. Sterker nog zijn dat juist de eigenschappen die op zichzelf al als een huis staan, zij het dat de voordeur je nog even was ontgaan.

Overigens weet ik inmiddels mijn perfectionistische trekken steeds vaker als een onderdeel van mijzelf te (h)erkennen. Zo ook toen ik letterlijk nadacht over de invulling van dit verhaal. Vanaf het moment dat ik mijzelf namelijk afvroeg: ‘Hé, waarom schrijf ik daar dan niet eens een blogpost over?’ heb ik het daadwerkelijk schrijven over perfectionisme aanzienlijk uitgesteld. Zeg maar rustig een week of twee, drie. Waarom? Ik wilde er absoluut zeker van zijn dat mijn blogpost volledig genoeg zou zijn, dat deze de lading zou dekken die ik voor ogen had. Who’s found guilty here? Juist. Niemand minder dan Me, Myself and I.

Naast het uitstellen en eindeloos corrigeren, herken ik maar al te goed de neiging om zaken zo vaak als ’t maar kan in de hand te willen houden. Stel je eens voor dat ik op zo’n moment een kleurrijke stuiterbal in mijn hand houd bij al datgene wat ik onderneem. Hierbij staat de stuiterbal symbool voor vrijheid, plezier, onbezonnenheid, daar waar mijn hand eerder staat voor controle, starheid en vasthouden.

Een stuiterbal zou geen stuiterbal zijn als die niet het liefste alle kanten op zou springen en stuiteren. Ondanks dat het vasthouden van de bal mij een gevoel van zekerheid en veiligheid geeft, knijp ik mijn hand ondertussen helemaal fijn om de losbandigheid van de stuiterbal in toom te houden. Soms is dat goed: je kunt je immers niet in alle sloten tegelijkertijd begeven. Toch is dat vaker ook geen goed idee: je put je hand letterlijk uit en laat hem alleen maar pijnlijker, zwaarder en roder aanlopen. Daar waar loslaten veel makkelijker zou hebben gezorgd voor verlichting en ontspanning.

Des te meer ik dus op momenten van controlebehoud mijn perfectionistische trekken kan loslaten door te ontspannen, des te gelukkiger ik daar van word. Perfectionisme beheerst in die zin dan mijn complete doen en laten niet meer. Alles wat ik nodig heb – mijn moed, mijn kracht, compassie, liefde – samengebundeld in een unieke stuiterbal, is er immers al. Niet in perfecte mate. Wel in de perfecte maat en kleurschakering die bij MIJ past. Hoe ik tot deze conclusie ben gekomen vraag je je misschien af. Eigenlijk door mij constant bewust te zijn van het volgende.

Perfectionisme draait er eigenlijk helemaal niet om als persoon zijnde het diepe verlangen te koesteren alles uiterst nauwgezet (lees tot het pietepeuterigste aan toe) te beheersen. Eerder draait het om angst. Angst om een fout te (mogen) maken, angst om anderen teleur te (moeten) stellen. Angst voor falen gaat hand in hand met angst voor succes. En het draait er vaak om jezelf geen toestemming of genoeg ruimte te geven voor het volgende:

❤ imperfect zijn ❤ lachen, gieren, brullen ❤ loslaten ❤ er een bende/troep van maken ❤ spelen ❤ vertrouwen op jezelf ❤ vertrouwen op een ander ❤ jezelf mooi voelen ❤ 100 x uitproberen ❤ op de voorgrond staan ❤ iets fout doen ❤ jezelf uitlachen ❤ jezelf laten gaan ❤ jezelf laten horen ❤ stap voor stap groeien ❤ toestaan om te leren  ❤ voor jezelf opkomen ❤ te genieten van jouw unieke reis, leermomenten en levenslessen.

Niet voor niets heb ik voor elk van deze eigenschappen een hartje gezet. Want het zijn juist deze eigenschappen die het leven de best mogelijke invulling van het begrip ‘de moeite waard’ geven. Een perfectionista zoals ik ben, ziet zo’n harteloos leven bij lange na ook niet meer zitten. Dit leven geeft eerder een perfecte invulling aan de begrippen ‘verlammend, leeg, uitputtend en onecht’. En hoe je dat ook wendt of keert; laat ik daar nou net niet perfect en pietepeuterig in willen zijn.

Imperfectie staat gelijk aan schoonheid. Dwaasheid komt genialer uit de hoek dan altijd voorzichtigheid te omarmen. Net als dat krankzinnig zijn meer plezier brengt dan altijd uitermate slaapverwekkend te zijn. Kortom: het leven hoeft niet per se perfect of foutloos te zijn, om mooi te kunnen zijn. Wil ik middels deze 1000 woorden maar zeggen. 🙂

Liefs,

Sofia

PS: Voor de perfectionisten onder ons: mocht perfectionisme – net als bij mij – soms toch echt weer om de hoek komen kijken: denk dan eens aan de volgende quote van Celeste Johnson. Ik vind hem persoonlijk geweldig.

‘You can be the ripest, juiciest peach in the world, and there’s still going to be somebody who hates peaches.’